O 10 wystartowałem w kierunku Skorzęcina. Miałem ok. 3 godziny czasu do zapowiadanych burz. Wiatr był średni, jechało się też średnio - bez rewelacji.
Przed Gorzykowem, kawałek za skrętem na Mileżyn, od pewnego czasu stoi pomnik. Z głównej drogi nie widać czego dotyczy, ale tym razem postanowiłem tam wykręcić i zbadać.



Za Witkowem minąłem się z jakąś blondyneczką na rowerze. Pozdrowiliśmy się łapkami i śmigamy dalej. Przed samym ośrodkiem minąłem się z szosowcem, który wyglądał jak na czasówce - lemondka, jednolity kask. W Ośrodku dość dużo ludzi, bo i pogoda ładna. Dojeżdżam do mola, patrzę, a tam ludzie już się kąpią - dwóch kolesi w wodzie, dwóch kolejnych pływa sobie na materacu, po chwili wchodzi i zanurza się jakaś parka. W oddali pływają rowery wodne, jakaś tratwa, a z niej puszczana muza.





Z prawej śmigają na nartach wodnych. Prawie sezon. Posiedziałem chwilę, zrobiłem kilka zdjęć i dostaję SMSa od Bobika, że nad Wrześnią zbierają się czarne chmury i zaraz będzie padać. Szlag! No to zbieram się i pędzę na Wrześnię. Po wyjeździe z lasu skorzęcińskiego widzę na horyzoncie nad Wrześnią granatową poświatę. No pięknie... Chyba nie dojadę suchy, a nie wziąłem błotników dzisiaj. Pędzę ile sił w nogach. W Witkowie spotyka Bobika, który leci w stronę Powidza. Minuta rozmowy i śmigam dalej na Wrześnię, żeby zdążyć. Chmury nad Wrześnią robią się coraz ciemniejsze. A może się uda? Jestem w Grzybowie i przez chwilę wydaje się, że są z prawej strony Wrześni, ale po chwili okazuje się, że nie, że wiszą centralnie nad Wrześnią. Jednak cudem udaje mi się dojechać. Gdy dojeżdżam do domu, to zaczyna padać. Jednak po chwili przestaje. Myślałem, że tylko postraszyło, ale nie. Pół godziny później ulewa i burza.

Dzisiaj przyjechały nowe oponki - slicki firmy CST. Kupiłem je dla testu, żeby zobaczyć jak będzie się zachowywał rower na tego typu ogumieniu. Poza tym akurat ten model świetnie wygląda. A i cena niska, więc w sam raz na testy. Gdyby mi nie podeszły, to nie będzie wielkiej straty. Jedyne niebezpieczeństwo takie, że prędzej mogę laczka na nich złapać, niż na standardowych terenówkach. No ale oby nie.



Tak więc po południu trzeba było zmienić ogumienie, a że pogoda zmieniła się diametralnie - 30 stopni w słońcu i dość czyste niebo - to od razu je przetestować. Dziwne, że się udało, bo zawsze jak coś kupuję i chcę przetestować w terenie, to pada. Tak samo było, gdy kupiłem nowy rower. Ale do rzeczy - na wiatr już specjalnie nie patrzyłem, bo i tak był słaby, w dodatku wiał z północy, a przecież nie pojadę drugi raz do Skorzęcina dzisiaj, więc wybrałem standard - Czerniejewo-Nekla-Września. Oczywiście na początek miałem do pokonania dziurawą ulicę Czerniejewską, dziurawe jak po bombardowaniu Psary, potem dziurawy i popękany Nowy Folwark i asfaltową drogę w lesie po testach broni rakietowej. O dziwo - nie było jakoś specjalnie bardziej twardo na slickach. Dość dobrze opony zniosły te badziewne drogi. Jadę sobie tym lasem i w oddali widzę jakąś różową bluzeczkę. Ciekawe kto to jedzie w stronę Czerniejewa. Zbliżam się, zbliżam, patrzę - panienka na rowerze. Podjechałem, zagadałem no i tak pojeździliśmy razem po okolicach i wróciliśmy do Wrześni. A że miałem zaplanowaną trasę, to jeszcze raz pokonałem dziurawe wyżej wymienione drogi i zaliczyłem po kolei Czerniejewo i Neklę. Serwisówką dojechałem do Podstolic, potem trasą do Wrześni i do domu.
Jechało się całkiem dobrze. Nie jestem pewien czy opory toczenia są jakoś specjalnie mniejsze, bo byłem już trochę zmęczony po porannym śmignięciu do Skorzeęcina, ale na pewno jest ciszej, a już na pewno rower dużo lepiej się zbiera przy przyspieszaniu. Obawiałem się trochę drobnych kamyczków na poboczu dziewięćdziesiątki dwójki, ale nic się z oponami nie stało. Tak więc na razie wrażenia pozytywne.

Poszedłem spać po północy. Wstałem o 3:30, zjadłem śniadanie, ubrałem się i parę minut po 4 wyjechałem do Skorzęcina. Mgła, która podniosła się wczoraj wieczorem, wisiała do teraz. Niebo było zachmurzone. 6 km od Wrześni przejaśniło się i zobaczyłem kolory wschodzącego słońca.



Niezbyt długo jednak je oglądałem, po po kilkunastu minutach niebo znów całkowicie pokryło się chmurami, a mgła była coraz bardziej gęsta. W niektórych miejscach widoczność na drodze sięgała co najwyżej 50 metrów. Wiatr był słaby, jechało się znacznie lepiej niż dwa dni temu. Raz po raz mijał mnie jakiś samochód. Za Witkowem wiatr zaczął wiać mocniej i dało się go odczuć, bo wiał w paszczę. Do ośrodka wjechałem o 5:25.



Automatyczne szlabany, kolczatki...

Ktoś rozumie o co tu chodzi?


Pojechałem na molo, na którym zobaczyłem człowieczka, siedzącego sobie na ławce. Była 5:30. Ciekawe kto to był... Dozorca? Siedział sobie i patrzył przed siebie, na mgłę... Po chwili i ja sobie na nią patrzyłem i robiłem zdjęcia.







Spakowałem się i pojechałem z powrotem. Czułem, że mam już mokrą bluzę od tej mgły i zrobiło mi się dość chłodno. Na szczęście po kilku kilometrach się rozgrzałem. Jednak do samej Wrześni, do której dotarłem o 6:45, była dość gęsta mgła i cały czas miałem włączone oświetlenie.

Po popołudniowej drzemce dostałem SMSa od Bobika, czy jedziemy rowerami. Oczywiście, że jedzimy. Wyjechaliśmy o 20:30, zaczepiliśmy o Lidla i potem przez parki i wzdłuż zalewu pojechaliśmy do Marzelewa, żeby sprawdzić, czy w lesie jest sucho. Sam dojazd był bardzo piaszczysty, prawie jak latem. Na polach w Marzelewie rozścielała się właśnie piękna mgła.



Zrobiliśmy parę zdjęć i pojechaliśmy w las do drugiego skrzyżowania, na którym można ocenić ilość wody na duktach leśnych. Jeden rzut oka i wracamy. Znów przez Marzelewo do Nowego Folwarku, skąd skierowaliśmy się na Czerniejewo. Temp. powietrza była coraz niższa, a mgła coraz bardziej gęsta. Słońce już zaszło, więc tworzyła piękne, groźne widoki na polach i na horyzoncie. Za Czerniejewem, w kierunku na Neklę, znów ją podziwialiśmy na polach. Gdy przejeżdżaliśmy przez las trasą na Neklę, było już prawie całkiem ciemno, więc wspomagaliśmy się mocniejszymi niż pozycyjne lampami. Potem centrum Nekli i serwisową drogą wzdłuż trasy 92 dojechaliśmy do Podstolic. Tam zwiększyliśmy tempo i po paru chwilach byliśmy w Psarach. Rozstaliśmy się na skrzyżowaniu przed Małpim Gajem. Do domu dotarłem o 23. Godzinka przy komputerze na zrzucenie danych wycieczki ze sprzętu i poszedłem spać, bo o 3:30 pobudka i kierunek Skorzęcin.

Budzik zadzwonił o 3:45. Wstałem, spojrzałem przez okno - chmury, ale chyba niezbyt grube. Wahałem się chwilę czy iść dalej spać, czy jechać. Wybrałem to drugie. Ubrałem się, zjadłem śniadanie i o 4:20 wyjechałem w kierunku Skorzęcina. Było zimno, 9 stopni. Dobrze, że wziąłem rękawiczki z długimi palcami. Wiał dość mocny wiatr z północy, więc część trasy miałem pod wiatr, część z bocznym. Na horyzoncie, nad Skorzęcinem, widziałem atramentowe chmury. Gdy minąłem Witkowo, zaczęło padać. Ale tylko chwilę. Przez tę chwilę zastanawiałem się, czy nie zawrócić, ale byłem twardy - pojechałem dalej. Gdy wjechałem w las przed ośrodkiem, to zaczęło padać. W ośrodku nie widziałem ani jednego żywego człowieka (nieżywych też nie było). Wjechałem na molo, zrobiłem kilka zdjęć, wysłałem foto na Insta, dwa MMS-y, zrobiłem kilka dodatkowych zdjęć i zmarzłem.



Deszcz osłabł w lekką mżawkę. Załadowałem się więc na rower i o 5:45 zjechałem z mola. Gdy wyjeżdżałem z ośrodka o 5:50, to znów zaczęło mocniej padać i padało aż do wyjazdu na otwarty teren przy wsi Skorzęcin.
Dojechałem do Witkowa i gdy wyjeżdżałem z niego, to znów zaczęło padać i padało aż do Grzybowa, 6 km przed Wrześnią. Na szczęście niezbyt mocno, bo nawet ulica nie zdążyła zrobić się mokra. Do domu dojechałem o 6:55. Przebrałem się i na 8 do pracy :)

Standardowo zacznę od prognozy pogody - przewidywała na dziś największą szansę na deszcz ok. godziny 11:00, więc od rana wziąłem się za zmianę łańcucha, smarowanie i czyszczenie rowera. Bobiko dziś się ociągał - od rana miał spotkanie rodzinne i z dużym opóźnieniem wziął się za rower, więc pojechałem bez niego. Skierowałem się na Miłosław, skąd chciałem przez Mikuszewo jechać do Borzykowa i Pyzdr. Gdy byłem w Osowie, dostałem SMS-a od Bobika, że ma problem ze szprychami i dopiero później wyjedzie.
Do Miłosławia jechało się pięknie - prędkość cały czas w okolicach 30 km/h. W Mikuszewie i kilka km dalej atakowały mnie robale, a i wiatr już był trochę odczuwalny, więc komfort podróży się obniżył. W Borzykowie skręciłem w prawo, na Pyzdry i dojechałem do nich zarośniętą ścieżką rowerową. Tam oczywiście most nad Wartą, ale przejechałem na drugą stronę i zdjęcie strzeliłem z dołu, spod mostu.



Wjechałem z powrotem na most i skierowałem się w stronę Wrześni. Jechało się nieźle. Bobiko przysłał SMSa, że ogarnął swój rower i mam po niego wlecieć, to mnie odprowadzi do Wrześni i zrobi testową jazdę. Nie pojechałem jednak po niego, bo miałem w planie na dziś jazdę prawie bez przystanków i nie miałem zamiaru czekać na niego, a było prawie pewne, że czekać będę. Po niedługim czasie dotarłem do Wrześni, przeleciałem przez nią i skierowałem się trasą 92 na Neklę. Gdy przez nią przejeżdżałem, napisał Bobiko, że właśnie skończył z rowerem. Jak dobrze, że nie pojechałem po niego, bo godzina byłaby zmarnowana. Z Nekli chciałem jechać od razu na Czerniejewo, ale spojrzałem na licznik, szybko przeliczyłem ile już przejechałem i ile zostało do Wrześni i okazało się, że jestem już blisko setki, ale tą trasą nie dobiję do niej. Tak więc w Nekli pojechałem prosto, w kierunku Poznania i dojechałem do Brzeźna. Tam oczywiście stałem na skrzyżowaniu z "intelYgentną sygnalizacją", która nie widzi rowerzystów i musiałem czekać, aż nadjedzie jakiś samochód z naprzeciwka. W końcu ruszyłem z powrotem, dojechałem do Nekli i skręciłem na Czerniejewo. Myślałem, że spotkam naszą roller-girl, ale dziś akurat nie jeździła. Przeleciałem przez Czerniejewo i dość szybko dojechałem do Wrześni. Tam przejechałem sobie wzdłuż zalewu, przeciskając się między niedzielnymi spacerowiczami, potem przez centrum i do domu.
Przez całą 103-kilometrową trasę zatrzymałem się na chwilę tylko 6 razy, a i tak były to postoje wymuszone przez siłę wyższą, oprócz drugiego: w Osowie na 10 sekund, żeby odpisać na SMS-a, potem drugi raz dopiero na moście w Pyzdrach, we Wrześni na czerwonym świetle na skrzyżowaniu, na zamkniętym przejeździe kolejowym, następnie dopiero w Brzeźnie na skrzyżowaniu i ostatni raz w parku we Wrześni, gdy przepuszczałem spacerowiczów i rowerzystów w tunelu kolejowym.

Pokaż trasę GPS