#126 | Promno i okolice

Decyzja o dzisiejszej trasie była szybka - park krajobrazowy Promno. Dawno tam nie byłem, a chciałem zrobić serwis mojego kesza, który jest tam ukryty. Kontakt SMS-owy z Bobiko potwierdza, że jedziemy w dwójkę. Po przygotowaniu udałem się do niego i ruszyliśmy bokami w kierunku Nekli - przez Targową Górkę. Zapowiadano na dziś przelotne opady i z pierwszym spotkaliśmy się już na początku trasy - na szczęście krótkim i całkiem przyjemnym. W Nekli wyjechaliśmy na trasę K92 i dojechaliśmy do Siedla, gdzie na chwilę zatrzymaliśmy się nad stawem rybnym. Od zachodu nadciągnęły granatowe chmury, więc w razie czego mogliśmy ukryć się pod kładką kawałek dalej. Chmury przeszły jednak bokiem i mogliśmy ruszyć dalej. Kolejny przelotny deszczyk spotkał nas przed Kostrzynem. W Kostrzynie zjechaliśmy do miasta, do Biedronki, gdzie zrobiliśmy małe zakupy - wodę, energetyki i jakieś przekąski, po czym przecięliśmy K92 i znaną nam już trasą przez Glinkę Duchowną - częsciowo drogami, częsciowo przez pola - dojechaliśmy do parku. Tam niestety asfalt jest w tak opłakanym stanie, że jeśli w zeszłym roku jeszcze dało się tam fajną prędkością zjechać w dół, tak teraz, jeśli nie ma się roweru w pełni amortyzowanego, trzeba praktycznie jechać na hamulcu, bo można go rozwalić... Dodatkowo było na tym odcinku bardzo mokro, we wszystkich tych wyrwach w asfalcie stała woda. Musiało tu nieźle lać. Zjechaliśmy w najniżej położony punkt odcinka, w którego okolicach mam skrzynkę, zrobiłem jej serwis, pstryknęliśmy kilka zdjęć, zjedliśmy przekąski i ruszyliśmy dalej - pod górę w kierunku Pobiedzisk. Tam tylko przejazd przez miasto i od razu kierunek Wierzyce. Jechało się fajnie, bo większość trasy od Pobiedzisk była z wiatrem. W Wierzycach obowiązkowo zatrzymaliśmy się na czerwonym dywaniku na wiadukcie nad S5, gdzie jakiś pomysłowy Dobromir postanowił odkręcić panel latarni ulicznej i zostawić na wierzchu wszystkie kable. Ależ tam wiało na tym wiadukcie... Zjechaliśmy z niego, odbiliśmy kawałek w prawo, bo chciałem pokazać Kubie gospodarstwo agroturystyczne, które tam niedawno znalazłem i pojechaliśmy do Czerniejewa. Po drodze przypomniało mi się, że miałem tu ostatnio zwiedzić las i punkt czerpania wody, więc postanowiliśmy zrobić to teraz. Ciekawy byłem tylko jak będzie wyglądała leśna droga po opadach. Na szczęście nie było tak źle, przynajmniej na początku, choć musiałem jechać dość wolno, bo mokra ziemia z duktu kleiła się do opon, a te rzucały tym syfem po całej ramie i wyczyszczonym dziś napędzie. Z tyłu na szczęście miałem założony błotnik. Jedziemy w tym lesie i jedziemy, a punktu czerpania wody nie ma. Zaczęliśmy się zastanawiać czy już go nie minęliśmy, aż tu nagle patrzymy - jest! W końcu! Fajny punkt, z drewnianym pomostem, na który weszliśmy i przycupnęliśmy na kilka minut. Potem ruszyliśmy dalej, niestety dużo bardziej mokrym odcinkiem, w jedynym miejscu trzeba było przejechać przez głęboką, błotną kałużę. Na szczęście nie zapadłem się do obręczy tak jak jakiś czas temu w Dusznie. O dziwo, napotkaliśmy kawałek dalej jakiś rezerwat przyrody Bielawy. Dość malowniczy lasek, trzeba przyznać. W końcu wyjechaliśmy z lasu w Goraninie i asfaltową drogą dojechaliśmy do Czerniejewa. Myślałem, żeby do Wrześni skoczyć przez Neklę, ale robiło się późno, a nam chciało się jeść. Tak więc najkrótszą drogą dojechaliśmy do Wrześni, przed którą Bobiko złapał wiatr w żagle i postanowił mi uciec. Przejechaliśmy wzdłuż zalewu, potem przez park, zatrzymaliśmy się na chwilę na rynku i udaliśmy się do domów.