#18 | Mroźny wieczór z gwiazdami

Do dzisiejszego wyjazdu zmotywował mnie Bobiko, który jeździł dziś w dzień. Ja, jako nocny marek, zdecydowałem się na wyjazd po zmroku, po części też dlatego, że nie lubię jeździć po wodzie, a w ciągu dnia były dość konkretne roztopy sporych jeszcze ilości śniegu. Wieczorem przymroziło, temp. spadła do -3, potem w trakcie jazdy do -5, więc powoli zaczęło to wszystko zamarzać.

Wyjechałem około po 19.00 i skierowałem się na Poznań główną trasą K92. Wszechogarniające ciemności na tej trasie próbował rozświetlić sierp księżyca i widoczny jeszcze Orion, ale nie szło im za dobrze ;)
Gdy dojechałem do Podstolic, coś usłyszałem. Szuranie. Gdzieś obok, albo za mną. Na uszach miałem czapkę pod kask z membraną, która tłumiła trochę odgłosy, a drogę oświetlałem w tym miejscu punktową lampką. Najpier pomyślałem, że może odczepiła mi się torebka pod siodełkiem i spadła. Ale po chwili wyraźniejsze szuranie... albo jakiś bieg. Myślę sobie - cholera, no coś mnie goni. Po obu stronach las. Całkowicie ciemno. Włączyłem drugą lampę, mocniejszą i kątem oka dostrzegłem stado saren, które biegło kawałek za rowem, na skraju lasu, kilka metrów ode mnie. Cholerne zwierzaki, nieźle mnie przestraszyły ;)
Pojechałem dalej, aż do Siedlca. Tam zawróciłem trochę wcześniej, na krzyżówce. Krzyżówka oczywiście wyposażona w tzw. inteligentną sygnalizację, która za cholerę nie chce zobaczyć rowerzysty. W Brzeźnie jednak jest lepiej, bo tam, gdy samochód wyjeżdża z jednej strony głównej drogi i dostaje zielone światło, to zielone zapala się też z naprzeciwka. A w Siedlcu nie. Stałem więc jaki jak taki baran i czekałem aż ktoś wyjedzie z mojego kierunku. Ale było już dobrze po 20, a o tej porze mieszkańcy tej wsi pewnie nosów już z domów nie wystawiają. Musiałem więc skorzystać z przejścia dla pieszych, które na szczęście miało przycisk. Ale i tak po naciśnięciu go czekałem pewnie z 4 minuty aż dostanę zielone. No i w końcu ruszyłem w drogę powrotną. Niestety pod wiatr. Dalsza droga do domu obyła się bez przeszkód.