#53 | Walka z wiatrem i piasek między zębami

Dzisiaj na trasie zapowiadała się niezła orka - zapowiadany był wiatr wiejący ze wschodu z prędkością 7-9 m/s. Skoro ze wschodu, to wypadałoby skoczyć znów do Skorzęcina, żeby wracać z wiatrem. Jednak na pewno część odcinków będzie z wiatrem bocznym. Bobiko znów odmówił mi towarzystwa, więc po śniadaniu przygotowałem rower. Okazało się, że czyszczenie napędu nic nie dało, więc zdjąłem nowe pedały szosowe i założyłem stare, górskie spd-ki. I ruszyłem.
Oj, było ciężko... Prosto pod wiatr ciężko było utrzymać prędkość powyżej 20 km/h, a na odcinkach z bocznym wiatrem miałem problemy, żeby w ogóle utrzymać się na rowerze. Było za to całkiem ciepło.

Miałem jednak na sobie bluzę, bo mimo wszystko przy tym wietrze było za zimno na krótki rękaw. Brnąłem, brnąłem i w końcu po nierównej walce dobrnąłem do Skorzęcina. Przed ośrodkiem wyprzedziło mnie trzech motocyklistów, a właściwie dwóch + motocyklistka, którą nieraz już widywałem na tej trasie - w biało-czarnym kombinezonie. Gdy wjechałem na molo, zauważyłem, że zaparkowali sobie motocykle na molo, na samym końcu i usiedli sobie na ławkach. Ja rozsiadłem się kawałek wcześniej i zacząłem konsumpcję batonika.

Faceci siedzieli po lewej stronie mola, na jednej ławce, a dziewczyna naprzeciwko nich. Spoglądałem w jej stronę i zauważyłem, że ona cały czas patrzy w moją stronę. Po chwili przyjechał rowerzysta na Cubie i zaparkował sobie też na końcu mola, opierając rower o maszt ratownika. Motocykliści w końcu się zwinęli i odjechali, a ja dopiero w drodze powrotnej wpadłem na to, że dziewczyna wśród nich, to mogła być moja koleżanka, siostra mojego kolegi z podstawówki.
Ależ wiało na tym molo... Koleś od Cube'a usiadł sobie na molo i rozmawiał przez telefon i nagle zobaczył, że rower mu odjeżdża. Normalnie wiatr go porwał i w ostatniej chwili koleś go złapał, ratując przed poodzieraniem się. Po chwili przytrafiło się to mojej szosówce - też w ostatniej chwili ją złapałem, gdy zaczynała się już przewracać po kolejnym podmuchu.

Plecak miałem położony na ławce, na plecaku kask, w nim okulary rękawiczki i bidon, żeby go obciążyć. Potem chciałem się ubrać. Wziąłem bidon i postawiłem na molo. Bidon jednak zaczął odlatywać razem z wiatrem. Podobnie odciążony kask - też chciał sobie odfrunąć. Musiałem się trochę z nim posiłować, żeby uratować wszystkie moje rzeczy, ale udało się i w komplecie opuściłem ośrodek.
Spojrzałem na zegarek przy wyjeździe z ośrodka, włączyłem wyższy bieg i ruszyłem. Ależ pięknie się jechało. Gdyby jeszcze nawierzchnia pozwalała na szybszą jazdę... Mimo wszytko między wsią Skorzęcin a Kamionką sunąłem 45-50 km/h. Potem zaczęły się dziury. Zdaje się jednak, że pobiłem swój rekord jazdy między ośrodkiem a Wrześnią - jechałem 46 minut.
Tak jednak zmęczyłem rower tym szaleństwem po polskich dziurach, że tym razem wszystko oprócz pedałów zaczęło w nim strzelać... WTF? Mam nadzieję, że to tylko pył na połączeniach elementów zgrzyta - między ramą a sztycą i na połączeniach kierownica-mostek i mostek-rura sterowa.