#11 | Skorzęcin

Pogoda dziś pozytywnie zaskoczyła - miało padać, a było pogodnie. Księżyc był już prawie w pełni i pięknie świecił na czystym niebie razem z pobliskim Jowiszem. Wyjechałem w stronę Skorzęcina po 18:00. Nie chcąc się za bardzo spocić, jechałem sobie w miarę spokojnie. Psów po drodze żadnych nie spotkałem. Za to bardzo nisko opadały dymy z kominów i jechałem w jakiejś zasłonie dymnej. Witkowo też całe zadymione. Odcinek między Chłądowe a wsią Skorzęcin przejechalem prawie cały bez oświetlenia, w srebrzystym blasku Księżyca, włączając przednią lampę tylko wtedy, gdy jechało coś z naprzeciwka. Doturlałem się do lasu i znów było pytanie w jakim stanie jest droga. Tym razem jakieś 80% asfaltu było już widoczne, gdzieniegdzie na zakrytych drzewami zakrętach leżał jeszcze zmarznięty śnieg. Lekko mokry miejscami asfalt zamarzł. Przed samym ośrodkiem minąłem jakiś samochód. Wjechałem do ośrodka i obszczekał mnie jakiś kundelek. Wjechałem na molo i od razu usłyszałem dźwięki wydawane przez lód. Dużo mocniejsze niż poprzednim razem. Gdy dojechałem na koniec mola, to efekt jeszcze bardziej się wzmógł - potężne dźwięki spod lodu, jak od gwałtownej burzy, dochodzące gdzieś ze środka jeziora, dochodzące do brzegów z lewej i prawej strony i do mola i kończące się skrzypieniem lodu przy molu, który w tym miejscu już zaczyna się roztapiać i widać wodę. Świetna sprawa. Stałem tam parę minut i wsłuchiwałem się...
Wróciłem na ląd i postanowiłem tym razem ukryć się w jakimś "przytulnym" miejscu - osłoniętym od wiatru i od wzroku cwaniaczków w BMW. Wyszukałem więc ciąg domków letniskowych z werandami, oświetlonymi tylko światłem księżyca i rozłożyłem się tam z kawką i chałwą.
Po skonsumowaniu prowiantu i zmarznięciu ruszyłem w drogę powrotną. Znów minąłem się z samochodem na drodze dojazdowej do ośrodka. Pokonałem zmarznięty odcinek, ale za lasem musiałem stanąć, żeby rozgrzać sobie zmarznięte palce u rąk. Ruszyłem dalej i nagle na nieoświetlonym odcinku widzę jakiś mały ruch przed sobą na drodze. Włączam długie światła, a tam... krowa popyla sobie po drodze. WTF? :)
Po kilkuset metrach szybkiego pedałowania trochę się rozgrzałem. Odcinek w okolicach Kamionki znów pokonałem w świetle księżyca. Pojawiła się lekka mgła i towarzyszyła mi już do samej Wrześni, do której doturlałem się parę minut po 22:00.